ആശാന്റെ ജീവിതദർശനം- വീണപൂവിൽ
ഭാരതത്തിന്റെ പൗരാണിക സംസ്കാരത്തിൽ അടിയുറച്ചതാണ് ആശാന്റെ ജീവിതദർശനം. ശ്രീനാരായണ ഗുരുവിന്റെ ശിഷ്യത്വം, കാവ്യ ശാസ്ത്രങ്ങളിൽ നിന്നു നേടിയ പരിജ്ഞാനം, വിപുലമായ ലോകപരിചയം, ഇതിൽ നിന്നെല്ലാം രൂപം കൊണ്ടതായിരുന്നു അത്. ശ്രീഭൂവിലസ്ഥിര എന്ന് കാവ്യാരംഭത്തിലും അവനി വാഴ്‌വ്‌കിനാവെന്ന് കാവ്യാവസാനത്തിലും പ്രസ്താവിക്കുന്നതിൽ തന്നെ കവിയുടെ ദർശനങ്ങളുടെ സാരാംശമടങ്ങിയിരിക്കുന്നു.
അധികതുംഗപദത്തിൽ ഒരു റാണിയെപ്പോലെ ശോഭിച്ച പൂവിന് അകാലത്തിൽ സംഭവിച്ച പതനമാണ് വീണപൂവിലെ പ്രതിപാദ്യം. പൂവിന്റെ ജീവിതം കണ്ടറിഞ്ഞ് മർത്യ ജീവിതത്തിലെ ശോകമുദ്രത്തിൽ ആണ്ടുപോയ കവിയെ തത്വചിന്തയുടെ കരംപിടിച്ച് കരകയറാൻ പ്രേരിപ്പിച്ചത് ദാർശനിക ചിന്തയാണ്. പൂവിന്റെ ബാല്യവും കൗമാരവും യൗവനവും സൗഭാഗ്യകരമായിരുന്നു. യൗവനത്തിൽ വന്നു തികഞ്ഞ മോഹനമായ ലാവണ്യം ദേവന്മാരെപ്പോലും കൊതിപ്പിക്കുന്നതായിരുന്നു. പല കാമുകൻമാരുടെയും സാമീപ്യം ഉണ്ടായെങ്കിലും അവൾ വരിച്ചത് വണ്ടിനെ ആയിരുന്നു. ശലഭത്തേക്കാൾ അവൾ വണ്ടിനെ പ്രണയിച്ചു. പൂവിന്റെ അകാല പതനം സഹിക്കാതെ തലതള്ളിക്കരയുന്ന വണ്ട് അനുമരണത്തിനുവരെ തയ്യാറായി. ഇതിലൂടെ കറ കളഞ്ഞ ശൃംഗാരം ദൈവികമായ ഒരു ഭാവമാണെന്ന്‌ ആശാൻ സ്വകവിതകൊണ്ട് ബോദ്ധ്യപ്പെടുത്തി.
അടുത്തപടി പൂവിന്റെ പതനം ഒരു മഹാസംഭവമായി കവി ചിത്രീകരിചിരിക്കുന്നു. അതികോമളമായ പൂവിന്റെ ഉടൽ നിലംപതിച്ചപ്പോൾ ഭൂമിപോലും പുളകമണിഞ്ഞു. പ്രകൃതിയുടെ വിലാപത്തിൽ കവിയും പങ്കുചേരുന്നു. പൂവ് നിലം പതിച്ചപ്പോൾ വണ്ടിനും പരിസരവസ്തുക്കൾക്കും ഉണ്ടായിരുന്ന ദുഃഖം കവി സ്വന്തം ദുഃഖമായി ഉൾക്കൊള്ളുന്നു.
സ്വർലോകവും സകല സംഗമവും കടന്നു ചെല്ലാം നിനക്കു തമസപരമാം പദത്തിൽ
മരണം സൗഭാഗ്യകരമായ മറ്റൊരു ജീവിതം പ്രദാനം ചെയ്തു എന്നുവരാം. ഇങ്ങനെ ലോകജീവിതത്തിലെ വിഷാദം പരലോകത്ത് ശ്രേയസ്സിനു നിമിത്തമാകാം. പൂവിന്റെ പതനത്തിൽ കവിഹൃദയത്തിൽ ഉണ്ടായ വിഷാദം നിർവേദത്തിൽ ചെന്ന് കൊടികുത്തുന്നു. ഒരു തത്വഞ്ജാനിയുടെ സമചിത്തതയോടെ ജീവിതത്തെ കാണുകയും ലോക ജീവിതത്തിന്റെ വ്യർത്ഥത ഉപന്യസിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന ആശാൻ പൗരാണിക ഭാരതത്തിന്റെ ആത്മീയ ദർശനങ്ങളുടെ പാരമ്പര്യം ഉയർത്തി പിടിക്കുന്നു.
No comments:
Post a Comment