ലേഖനം

'പെങ്ങൾ' - ത്യാഗ സന്നദ്ധമായ സാഹോദര്യത്തിന്റെ നേർസാക്ഷ്യം.

'പെങ്ങൾ' സംഘർഷ പൂർണമായ ഒരു കവിതയാണ്. നേടിയെടുത്ത സ്വർഗ്ഗം അനുജനു വേണ്ടി വലിച്ചെറിയുന്ന , അനുജനാകുന്ന സ്വർഗ്ഗം വലിച്ചെറിയുന്ന ഒരു പെങ്ങളെ നമുക്കവിടെ കാണാം.

അഞ്ചാറു വയസ്സുള്ള പെങ്ങൾ തൊണ്ണൂറു ദിനം തികയാത്ത അനുജനെ തോളിലിട്ടു ഇരന്നും അലഞ്ഞും കഴിഞ്ഞു കൂടി. അൽപ്പം മുതിർന്ന വേളയിൽ ഇവിടം വിട്ട് പോകണമെന്ന് അനിയൻ ശാഠ്യം പിടിക്കുന്നു. എന്നാൽ ഒരായിരം ഓർമ്മകൾ ഉണർത്തുന്ന അവിടം വിട്ട് പോകാൻ ചേച്ചിയ്ക്ക് മനസ്സില്ലായിരുന്നു. പോരെങ്കിൽ അവൾക്കാദ്യമായി ഒരു തുണി വാങ്ങിക്കൊടുത്ത സ്നേഹസ്വരൂപൻ രാത്രി തോറും വന്നു മുട്ടി വിളിക്കാറുണ്ട്. അയാളോടുള്ള അഭിനിവേശം അവളെ അവിടെ ബന്ധിക്കുന്നതായിരുന്നു. എന്നാൽ അനുജനു വേണ്ടി മരിയ്ക്കാൻ വരെ തയ്യാറായ അവൾക്ക് അവനോട് മറുവാക്ക് പറയാൻ കഴിഞ്ഞില്ല. കുട്ടിക്കാലത്ത് അവൻ കൊച്ചിങ്ങ വലിച്ചെറിഞ്ഞു കണ്ണു കലങ്ങി ഉണ്ടായ കലകളിന്നും മായാതെ കിടക്കുന്നു. അത് അനുജനു നൽകിയ വാത്സല്യത്തിന്റെ  മധുര സ്മരണയാണ്. അവന് അച്ഛനും അമ്മയും ഏട്ടനുമെല്ലാം ഈ പെങ്ങൾ തന്നെ. അവൾക്ക് തന്റേതെന്ന് പറഞ്ഞ് ചൂണ്ടിക്കാട്ടാൻ അവൻ മാത്രമേയുള്ളൂ. ജീവനു തുല്യം സ്നേഹിച്ച അനുജന്റെ ദേഹത്ത് കാമുകനേൽപ്പിച്ച പരുക്ക് അവളിൽ സങ്കടമുണ്ടാക്കി. ഒടുവിൽ അനുജന്റെ നിർബന്ധത്തിനു വഴങ്ങി അവർ നാടുവിട്ടു. ഇത് ആദ്യ രംഗം.

രംഗം രണ്ടിൽ, കാലുറയും പാപ്പാസും ധരിച്ച അനുജൻ ഒരു യുവാവായിക്കഴിഞ്ഞു.കൈയിൽ പുകയുന്ന സിഗരറ്റും തലയിൽ പുകയുന്ന ചിന്തകളുമായി അവൻ കസേരയിലിരിക്കുന്നു. പെങ്ങൾ ജീവരക്തം വാർന്ന് വിളറിയിരിക്കുന്നു. മാനഭിമാനങ്ങളും സത്യാസത്യങ്ങളും തിരിച്ചറിയുന്ന വിധം അനുജൻ വളർന്നിരിക്കുന്നു. പെങ്ങളുടെ ജീവിത ശുദ്ധിയിൽ സംശയം തോന്നിയ അവൻ അവളെ ചോദ്യം ചെയ്യുന്നു. അവളിലെ സ്ത്രീത്വം ഞെട്ടിത്തരിച്ചു പോയ നിമിഷമായിരുന്നു അത്. ഒരു കുറ്റസമ്മതത്തോടെ വാസ്തവം എന്നവൾ ഏറ്റു പറഞ്ഞു. പണ്ട് അനുജൻ പറഞ്ഞതുപോലെ ഇവിടം വിട്ട് പോകാമെന്ന് അവൾ അപേക്ഷാ സ്വരത്തിൽ അവനോട് പറഞ്ഞെങ്കിലും അവനത് ഗൗനിച്ചില്ല. അലിവിന്റെ ഉറവ വറ്റിയ അനുജനെ വിട്ട് കണ്ണീർ വാർത്തു കൊണ്ട് അവളാ പടിയിറങ്ങുന്നു. അനുജൻ തിരികെ വിളിക്കുമെന്ന പ്രതീക്ഷയിൽ അവൾ പല തവണ തിരിഞ്ഞു നോക്കിയെങ്കിലും അവന് ഭാവഭേദം ഒന്നും തന്നെയുണ്ടായില്ല.

'അയ്യോ വളരുവതെന്തിനുമാനുഷ ബീജം' - എന്ന് ഇടശ്ശേരി ആശങ്ക പങ്കു വെയ്ക്കുന്നത് മാനവ മൂല്യങ്ങളുടെ നഷ്ടം കണ്ടിട്ടാണ്. ഒരിയ്ക്കൽ എല്ലാമായിരുന്നവർ വളർന്നു കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ആരുമല്ലാതാകുന്ന വൈരുദ്ധ്യം ലോക സാധാരണമായ ഒരു പരിണാമമാണ്. പെങ്ങൾക്ക് സ്നേഹിക്കാനും അനുജനു വേണ്ടി ത്യാഗം ചെയ്യാനും മാത്രമറിയാം. പക്ഷേ അനുജൻ ആ സ്നേഹത്തിന്റെ മാറ്റു പരീക്ഷിക്കുകയാണു ചെയ്തത്. കൊടുക്കുന്ന സ്നേഹം തിരിച്ചു കിട്ടുകയില്ലെന്ന ജീവിത യാഥാർത്ഥ്യമാണ് 'പെങ്ങളി' ലൂടെ കവി പറഞ്ഞു വെയ്ക്കുന്നത്.